Voor het eerst sinds vele jaren kon schrijver dezes door omstandigheden niet meedoen aan de uitvoering van mijn koor. Hij was veroordeeld om de beleving te ondergaan vanuit de zaal.
Die Schöpfung van Joseph Haydn is één van mijn geliefde werken dat, ondanks dat het makkelijk in het gehoor ligt, toch de nodige concentratie, vaardigheid en hard werken vereist. De wisselingen in stemmingen, dynamiek en soms a-synchrone toonzetting tussen koor en orkest vergen veel van het maathouden binnen de door de dirigent aangehouden tempi.
De gemengde kooropstelling op het orgel-balkon was vanuit de zaal gezien een mooi gezicht: de verschillende kleuren kaften per stemsoort in deze opstelling komen mooi subtiel over en breken licht het stemmig zwart van het koor. Een goed initiatief en voor herhaling vatbaar.
De mengeling van de stemsoorten in de opstelling kwam mooi homogeen over. Echter, wanneer de stemsoorten solo zongen, bijvoorbeeld bij de canon-inzetten, viel de gewenste krachtige toon nogal weg door de ruimtelijke spreiding van de individuele stemsoorten.
De uitvoering van een muziekwerk als Die Schöpfung moet groeien. Nu vloeide het spel van dirigent, orkest, solisten en koor naarmate het werk vorderde, al snel soepel ineen. De aarzelende inzet van het openingskoor bij de diffuse chaos naar het sprankelend licht ging al snel over in het met overtuiging gezongen tweede deel waarin de duisternis het onderspit moet delven. Deze inzet bleef gedurende het gehele concert behouden. De teksten waren ook achterin de zaal goed te verstaan mede dank zij de uitgesproken dictie van de eind-medeklinkers. Bravo!!
Van het trio solisten was sopraan Margreet Rietveld niet alleen bij opkomst een verrassing. Haar heldere stem met een heel licht, discreet vibrato was een lust voor het oor. Tenor Falco van Loon en bas/bariton Martijn Sanders vertolkten met passie hun rollen als Uriël en Raphaël/Adam, al is Martijn eerder bariton dan bas. Clavenist Dirk Luijmes speelde gedegen, als we van hem zijn gewend. Ook het RBO Sinfonia presteerde als vanouds. We mogen blij zijn met zo’n orkest!
Last but not least: de dirigent. We kennen Geert als een rustig overkomend persoon die zeker is van zijn zaak. Zijn manier om het koor te wijzen op het te hanteren tempo komt heel subtiel tot uiting. De meeste toeschouwers valt het nauwelijks op. Hij heeft het orkest goed in de hand en volgt de solisten met gevoel voor effect. Mogen we hem nog lang voor het koor behouden!
We kunnen spreken van een geslaagd concert. Als koorlid aan de andere zijde van de dirigent heb ik volop kunnen genieten. Jammer dat je in de zaal niet mee mag zingen. Daar zijn weer andere soorten uitvoeringen voor. Zeker 300 mensen hebben heel wat gemist! De aandacht van het publiek liet in het begin wel wat te wensen over getuige het gekuch her en der. Maar naarmate de avond vorderde viel dat helemaal weg. Na de pauze heb ik daar niets meer van gehoord, maar dat kan ook aan mij liggen. Misschien een oproep in het programmaboekje om het geluid in een zakdoek te smoren?
Tot zover mijn recensie. Voor wat het waard is.